[07]

Perspektywa Nialla .

Było mi cholernie głupio przez to co rano powiedziałem a raczej zasugerowałem Cher. Dobrze wiem ile ma teraz na głowie a ja głupi kazałem jej wybierać pomiędzy mną a szkołą . To normalne, że ważna będzie dla niej teraz szkoła... rozumiem ją co przechodzi, mimo że nie przyjechała się tutaj uczyć ani nic z tych spraw . Spieprzyłem to ale kocham ją tak bardzo mocno , że mógłbym spędzać z nią czas 24 godziny na dobę 7 razy w tygodniu . Jest dla mnie na prawdę bardzo ważną osobą . Chłopaki przyszli ze szkoły , tylko Cher z nimi nie było. 
Pytałem ich o nią , mówili że przyszła razem z nimi . Dlaczego więc jej nie było ?? Tylko Liam  powiedział mi , że widział jak odjeżdżała gdzieś rowerem . Nie zwlekając wyjąłem z kieszeni mojego Iphona i wykręciłem numer do Cher . Przyłożyłem telefon do ucha i czekałem aż odbierze ... nie odbierała . Postanowiłem zadzwonić jeszcze raz . Niestety miała wyłączony telefon . I co ja mam teraz zrobić ? Pomyślałem . Minęło kilka godzin po tym jak wszyscy wrócili ze szkoły , a Cher wciąż nie było w domu . Martwiłem się o nią, nie odbierała moich telefonów i jeszcze nie wróciła. Tak bardzo się o nią boję. Gdyby coś jej się stało nie darował bym sobie tego do końca życia. Wiem, że to przeze mnie zniknęła. Cholerny dupek ze mnie .



Perspektywa Cher .

Zajechałam właśnie pod budynek . Weszłam do klatki i wjechałam na 17 piętro . Swój rower zostawiłam koło drzwi a sama weszłam do środka mieszkania . Wszędzie było ciemno tylko w salonie paliła się mała lampka oraz telewizor . Podeszłam do kanapy gdzie słodko spał Niall.
Kucnęłam przy nim podziwiając jego twarz , oczy , włosy , usta , ciało po prostu wszystko . Musnęłam przy tym jego słodkie ustka . Obudził się wtedy i rzucił mi się na szyję . 
- Boże Cher kochanie , jak ja się o ciebie martwiłem . Gdzie byłaś i dlaczego wyłączyłaś telefon ? 
- Przepraszam . - powiedziała cicho a moich oczu uroniła się łza .
- Nie, to moja wina . Przepraszam .
- Niall ... czy możemy porozmawiać ? - zapytałam 
- Oczywiście skarbie , choć do pokoju . 
Poszliśmy razem do naszej sypiali i usiedliśmy na łóżku naprzeciwko siebie . Małe krople łzy nie przestawały spływać mi po moich chudych polikach a patrząc na chłopaka widziałam ból w jego oczach . Widać było , że żałował ... żałował bardzo . A moje zniknięcie 
- Niall, ty jesteś dla mnie na prawdę bardzo ważny, ale zrozum mnie co ja przechodzę . 
- Ja to rozumiem. Na prawdę Cię przepraszam za to co powiedziałem rano , ale proszę Cię nie znikaj już więcej . Bałem się, że cię straciłem .
- Obiecuje .
Wtuliłam się w jego ciepły tors. Byłam taka szczęśliwa że wszystko znowu jest okej, że wszystko sobie wyjaśniliśmy . Ulżyło nam obojgu . Po jakimś czasie zasnęłam ze zmęczenia.


 Kiedy się obudziłam rano zastałam puste miejsce obok mojego. Podniosłam się z łóżka i skierowałam, do łazienki by zrobić poranną toaletę . Po wyjściu z łazienki ubrałam się w ten ZESTAW UBRAŃ, na twarz nałożyłam jasny podkład a oczy przejechałam czarnym eyelinerem oraz tuszem do rzęs . Aby dodać odrobinę blasku temu makijażowi na usta naniosłam malinowy błyszczyk zaś swoje długie brązowe włosy przeczesałam i postanowiłam zostawić rozpuszczone . Po skończonych czynnościach wyszłam z pokoju do salonu . Z kuchni docierał do mnie słodki zapach . Domyślałam, się że Niall smażył naleśniki .
Weszłam do środka kuchni i zobaczyłam go stojącego przy kuchence . Przytuliłam się do niego od tyłu a on lekko przestraszony się natychmiastowo odwrócił . 
- Witaj skarbie - złożył czuły pocałunek na moich ustach - przestraszyłaś mnie lekko .
- Przepraszam . - zachichotałam cicho i wskoczyłam na blat . - Od kiedy to mój kochany blondynek bawi się w kucharza ?
- Od kiedy mam ciebie .
- Ojeej jakiś ty kochany .
Nachyliłam się aby go pocałować . 
- Kocham Cię . - powiedział
- Nie tak bardzo jak ja ciebie . 
- Chcesz się założyć ? - przybliżył się do mnie .
- Przegrasz ! - odpowiedział triumfalnie i pocałowałam go . 
Niall nie dawał za wygraną i całował mnie coraz bardziej namiętniej . Zjechał delikatnie na szyję i tam złożył czułe pocałunki . Niestety trzask drzwi przerwał nam taką cudowną chwilę .
- Ooo matko ! Mogli byście się czasami opanować , nie jesteście tu sami . - powiedział Harry wyjmując z lodówki mleko zaś z szafki płatki .
- Byliśmy dopóki , żeś ty tu nie wlazł . - odpowiedziałam wytykając mu język .
- Ehh ... nie ważne . 
Harry wyszedł z kuchni , a my ostatni raz pocałowaliśmy się i poszliśmy zajadać się śniadaniem , w salonie znajdowali się wszyscy. Po skończeniu Niall odłożył naczynia do zmywarki i zaczęliśmy szykować się do szkoły . 
- Louis bo się spóźnimy ... - krzyczałam będąc już gotowa i stojąc w przedpokoju .
- No już idę , spokojnie . - odkrzyknął .
- Jeezu ile można czekać co ?? 
- O Jeezu a od kiedy ci się tak śpieszy ?
- Co cię to obchodzi sprężaj tą swoja dupę i wychodzimy .
- Już .
Lou wziął swój plecak i wreszcie mogliśmy ruszyć do szkoły . Pierwszą godzinę lekcyjną zaczynaliśmy Wf , w sumie tak samo jak drugą . Cieszyłam się bo był to mój ulubiony przedmiot zaraz po Muzyce ... Będąc już w budynku każdy rozdzielił się do osobnych szatni by móc się przebrać , ja oczywiście szłam sama . Po przebraniu się mogłam wyjść na sale gdzie czekali już na mnie chłopcy . Pierwszą godzinę wf zaczęliśmy od krótkiego rozgrzania się , na drugiej zaś graliśmy w siatkówkę . Po skończonych wf poszliśmy się przebrać i iść na dalsze lekcje . Gdy wszystkie po kilku godzinach się skończyły mogliśmy wreszcie wrócić do domu i trochę odpocząć ...



Cześć wszystkim ;-) Mam ogromną nadzieje , że rozdział wam się podoba <3
Liczę, że przeczytacie i skomentujecie . ;-* To własnie od was zależy kiedy pojawi się teraz kolejny rozdział ;-) ( 15 komentarzy i w sobotę będzie rozdział )